Houden van…
Er zijn weinig onderwerpen waarover zoveel geschreven en gezongen en gedichten gemaakt worden als over de liefde.
Iedereen heeft er nood aan, verlangt er naar en zoekt ze.
Maar wat is er dan zo moeilijk aan?
Liefde is energie, en wel de mooiste energie die er bestaat.
Ze zit in ieder van ons en wil gedeeld worden, want energie moet stromen, anders is het geen energie meer.
Wie is er nog nooit verliefd geweest?
Ik hoop iedereen, want dat is een fantastisch en overweldigend gevoel. Dan voel je letterlijk de liefde door je lichaam stromen.
Is dat dan liefde?
Verliefdheid is een beetje als het aperitief van liefde.
Maar echte liefde kan pas ontstaan als je iemand beter kent met mooie en minder mooie kanten.
Dat wil zeggen dat je eigenlijk nog niet kan spreken van echte liefde wanneer je verliefd bent.
Wanneer je verliefd bent dan houd je van het beeld dat je van iemand gevormd heb toe je die leerde kennen.
Dat beeld wordt dan later getoetst aan de realiteit en naarmate we die persoon dan beter leren kennen wordt dat beeld bijgestuurd.
In het beste geval ga je meer van iemand houden wanneer je de persoon beter leert kennen.
Maar wat als die persoon een vals beeld van zichzelf heeft getoond? Wat als die persoon enkel tot doel had jou in te palmen, je te gebruiken – misbruiken?
Wat als die persoon niet in staat is echte liefde te geven?
In dat geval stroomt de liefde niet en voel jij al snel dat jij jouw energie – jouw liefde – kwijtraakt omdat ze niet beantwoord wordt.
In dat geval ben je in een destructieve relatie terecht gekomen.
Het duurt soms heel lang voor je dat door hebt.
Soms voel je dat er iets niet klopt, maar je zoekt daar een verklaring voor. Je houdt immers van die persoon en dan neem je er de minder leuke kanten bij toch!
Maar dan op een dag gebeurt er iets onverwachts, een kleinigheid vaak, een meningsverschil.
Maar de reactie is overweldigend en intimiderend. Je krijgt te maken met een woedeuitbarsting die totaal niet in verhouding is met de gebeurtenis.
Je schrikt, je houdt niet van conflicten dus ga je dat in de toekomst trachten te vermijden.
Dan duurt het niet lang meer tot je merkt dat je nooit meer jezelf kan zijn. Je herkent jezelf niet meer en je herkent de ander al helemaal niet meer.
De persoon met wie je leeft lijkt in niets meer op de persoon waar je zo dolverliefd op was.
Of toch? Ja, heel soms herken je die weer. Dat maakt je dan blij en je tracht het die persoon zo veel mogelijk naar de zin te maken om nieuwe conflicten te vermijden.
Maar naarmate de tijd vordert herhaalt dat patroon zich vaker en vaker.
Je verliest beetje bij beetje jouw energie.
Je wil daarover praten. Jouw partner uitleggen hoe jij je voelt. Maar het helpt niet. Erger nog, je krijgt te horen dat je er zelf de schuld van bent, dat je onrealistisch bent, niet met je voeten op de grond staat, niet goed in je hoofd bent. Je zou je beter laten behandelen want er scheelt iets met jou.
Nochtans zie je die persoon nog steeds graag ondanks alles. Je wil je relatie redden, je gezin, alles wat jullie samen hebben.
Hoe komt het dan dat je toch niet gelukkig bent?
Misschien denk je dat relatietherapie kan helpen?
Voor je dat overweegt, lees eerst verder!
Komt dit verhaal jou bekend voor?
Dan is de kans groot dat je met narcisme te maken hebt.
Hoe ik dat weet? Wel, namen en omstandigheden verschillen, maar het verhaal is helaas steeds hetzelfde.
